Hermann Hesse Okumaları/ Bozkırkurdu

Derken aklıma esti, cenaze alayına ben de katıldım, ölünün yakınlarının peşinden yürüyerek onlarla modern bir gömütlüğe geldim;bir krematoryum ve diğer bütün inceliklere donatılmış, toz kondurulmayacak beton bir gömütlüktü. Ama bizim ölü yakılmadı, sadece tabutu bir çukurun önünde arabadan indirildi. Rahiple diğer leş kargalarının, bir gömme enstitüsünden görevlilerin, çalışmalarını izledim. Yaptıkları işe yüce bir tören ve yas havası vermeye özen gösteriyor, sırf tiyatro oynamaktan ne yapacaklarını bilememekten ve yapmacık davranışlardan kan ter içinde kalıyor, gülünç bir görünüm sergiliyorlardı. Meslekleri gereği giydikleri siyah üniformaların, üzerlerinden ta aşağılara kadar döküldüğünü, törene katılanları gereken havaya sokup ölüm hazretlerinin önünde dize gelmeye zorlamak için uğraşıp didindiklerini görüyordum. Boşuna zahmetti; kimse ağlamıyor, ölen kişi ordakiler için pek de büyük bir kayıp oluşturmuşa benzemiyordu.