Ve biri Kolombiya’da konuşuyor:
“Hayatın bedeli artıkça artıyor, hayatın değeri düştükçe düşüyor.”
EDUARDO GALEANO
Bugünkü Latin Amerikan edebiyatının temel işlevlerinden birinin, sıklıkla iletişimi engellemek ya da iletişime ihanet etmek için kullanılan, istismar edilen sözü geri kazanmak olduğuna inanıyorum. “Özgürlük” benim ülkemde politik mahkûmların yattığı bir cezaevi, pek çok terör rejimine “demokrasi” deniliyor; “aşk” sözcüğü insanla otomobili arasındaki ilişkiyi tanımlıyor ve “devrim”den yeni bir deterjanın mutfakta yapabilecekleri anlaşılıyor; “zevk” belirli bir marka yumuşak bir sabunun ürettiği bir şey ve “mutluluk” sosis yemenin verdiği bir duygu. “Huzur ülkesi”, Latin Amerika’nın pek çok yerinde “sessiz mezarlık” anlamına gelir ve “sağlıklı insan” denince bazen “aciz insan” diye okumak gerekir.
“BİZ HAYIR DİYORUZ” METİS YAYINEVİ