MARAKEŞ’TE SESLER / CEM YAYINEVİ

ELİAS CANETTİ
Ölüme atıp tutmakla ne demek istiyorsun yani? diye sorarlar hep. Çeşitli dinlerde insanı bıktıracak kadar bol miktarda açığa vurulan ucuz beklentilere kendini kaptırmanı isterler. Ama ben hiç bir şey bilmiyorum bu konuda. Söyleyecek sözüm yok. Ölüme şimdiye dek hiç yaltaklanmayışım karakterimi oluşturuyor ve gururlandırıyor beni. Herkes gibi ben de, pek seyrek olmakla birlikte, ölmeyi istedim bazen, ama kimse ağzımdan ölümü öven sözler çıktığını işitmemiştir; hiç kime ölümün karşısında boyun eğdiğimi, onu kabullenip benimsediğimi ya da saf dışı bıraktığımı söyleyemez. Her zaman gereksiz ve kötü bir gözle bakmışımdır ölüme; onu tüm varlıkların başına musallat olmuş belaların anası, çözümlenemeyip akıl erdirilemeyen bir nesne, öteden beri her bir şeyin üzerine atılan ve bugüne değin kimsenin çıkıp canını cehenneme yollayamadığı bir düğüm saymışımdır.